als een Jules. Ze zegt dat ik onder haar voorschoot arriveerde toen ze vijftien was. Het kan want ik ben zes jaar geleden #voorschoot 
Page 13 of 43
me om het even. Het voelt nu al als een land. Ik heb ook een naam: Jules. Mijn mama
heeft me zo genoemd omdat ik er uit zie #voorschoot
overstromen. Ik tel vier kinderen zonder een gat tussen haar tanden. Alle met blonde krullen. Jongens en meisjes, dat is #voorschoot
die het zonlicht weerkaatst. Wanneer ze haar dot ontrolt, glanzen haar haren. Dan zal ze glimlachen en mijn hart laten #voorschoot
trap en een tuin rond. Hagen. Rozen. Bloeiende perelaars. Mijn vrouw zal een parasol op haar schouder dragen en een jurk #voorschoot
oorverdovende en ongezonde koer. Dat is wat ik later zal doen. Ik word een dokter met een groot huis. Een wit gebouw met een #voorschoot
ontmoeten om samen een echt land te vormen. Hij moet niet veel kunnen. Alleen mama graag zien en ons wegvoeren uit deze #voorschoot
een eiland? Omgeven door vreemde vrouwen in ons beluik. Soms droom ik dat ik daar van af kan. Dat we een ander eiland #voorschoot
terwijl hij achter een struik een pijp opstak die hij ergens gestolen heeft, laat dat woord me niet los. Zijn mama en ik #voorschoot
dit geloof? De onnozelaar. De wereld is een bol. Overal is er land. Toch moet ik daarover nadenken. Sinds hij dit vertelde, #voorschoot